Η ιστορία της Silent Gray Fellow
Η Harley Davidson δεν είναι απλά μια εταιρεία κατασκευής μοτοσυκλετών. Η απήχηση που έχει αγγίζει τα όρια του μύθου. Πρόσφατες έρευνες έδειξαν πως η H-D, είναι η εταιρεία με τους πιο πιστούς φίλους – οπαδούς – καταναλωτές – αγοραστές (πείτε το όπως θέλετε), στον κόσμο.
Και αυτό είναι σχεδόν αυτονόητο αν σκεφτούμε πως μπορεί πολλοί άνθρωποι να είναι εθισμένοι στην Coca Cola, να επιλέγουν το i Phone, να αγοράζουν μόνο Mercedes και να τρώνε στα Mc Donald’s, αλλά η συναισθηματική σύνδεσή τους με αυτές τις εταιρείες είναι ελάχιστη. [Για παράδειγμα, έχετε δει πολλούς να έχουν tattoo το λογότυπο της Apple, της Sony ή της Siemens; (Αν και για την τελευταία, πολλοί Έλληνες πολιτικοί θα έπρεπε να έχουν το λογότυπο της, στο… κούτελό τους)]!
Από την άλλη πλευρά η Harley Davidson, δεν είναι απλά τρόπος ζωής. Για πολλούς τυχερούς κατόχους, η συμβίωση με μια «κυρία από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού» είναι βασικό στοιχείο της προσωπικότητάς τους.
Είναι η ίδια η ζωή!
Το να σε αποκαλέσουν… «Χαρλεά», είναι σχεδόν τίτλος τιμής!
Είναι, μάλιστα, τέτοιος ο βαθμός διείσδυσης της H-D στην παραγωγή custom μοτοσυκλετών, που κάποιοι αδαείς αν δουν μια custom στο δρόμο, θα την αποκαλέσουν «τσόπερ» ή «Χαρλεϋ», ανεξάρτητα από το ποια είναι η εταιρεία κατασκευής.
Φυσικά, ακόμα και στην «οικογένεια» της H-D , υπάρχουν πολλών ειδών… «συγγενείς».
Έτσι θα δείτε μεγαλογιατρούς – μεγαλοδικηγόρους (και γενικά μεγαλο… κάτι) οι οποίοι αγοράζουν τη μοτοσυκλέτα για το κέφι τους, αλλά και για το πρεστίζ που προσδίδει μια τέτοια μοτοσυκλέτα. (Αν και η αλήθεια είναι, πως η πλειονότητα εξ’αυτών τείνει να μεταφερθεί σε… «γερμανικά εδάφη»).
Στην άλλη άκρη της «οικογένειας» βρίσκεται το περίφημο «1%», για το οποίο αν δεν καταλάβατε ήδη περί ποίων πρόκειται, θα πρέπει να περιμένετε ένα σχετικό άρθρο στο προσεχές μέλλον.
Ενδιάμεσα υπάρχει κόσμος και κοσμάκης που απλά γουστάρει την αίσθηση που δίνει το αμερικάνικο μέταλλο.
Εν αρχή ην η Silent Gray Fellow
Πώς όμως φτάσαμε εδώ;
Ή για να είμαστε πιο ακριβείς, ποια ήταν η αρχή;
Ποια ήταν η μοτοσυκλέτα που τα ξεκίνησε όλα; Και σε ποια οφείλουμε τη χαρά να έχουμε σήμερα τη δυνατότητα να καβαλάμε μία Harley Davidson;
Πάμε λοιπόν να πιάσουμε την ιστορία από την αρχή.
Βρισκόμαστε στα τέλη του 19ου αιώνα, όταν ο William Harley και ο κολλητός του από το σχολείο Arthur Davidson πειραματίζονται με τους κινητήρες εσωτερικής καύσης. Τα χρόνια περνούσαν και ο Harley εργαζόταν ως τεχνικός σχεδιαστής, ενώ ο Davidson ήταν τεχνίτης καλουπιών. Το πάθος τους για τις μοτοσυκλέτες, η αγάπη τους για τη μηχανολογία και μια μικρή ξύλινη αποθήκη στην πίσω αυλή του πατρικού των Davidsons, ήταν αρκετά για τη γέννηση ενός θρύλου.
Αρχικά κατασκεύασαν έναν μονοκύλινδρο κινητήρα 400 κ.ε. και τον προσάρμοσαν σε ένα πλαίσιο ποδηλάτου. Η πρώτη μοτοσυκλέτα γεννήθηκε το 1903 και κατά τις δοκιμές αποδείχθηκε πολύ αξιόπιστη, αλλά εξαιρετικά αδύναμη. Έτσι ο Harley, ξανασχεδίασε τον κινητήρα και πρόσθεσε κυβικά, φτάνοντας τα 475.
Το 1904 η Harley Davidson Motor Company άρχισε την κατασκευή της περίφημης Silent Gray Fellow.
Το όνομα προερχόταν από τα βασικά χαρακτηριστικά της μοτοσυκλέτας. To «Silent» (Σιωπηλός – Ήσυχος) αναδείκνυε τον αποδοτικό σιγαστήρα και την αθόρυβη λειτουργία, το «Grey» (Γκρι) αφορούσε το χρώμα της μοτοσυκλέτας, ενώ το «Fellow» (Συνεργάτης) ήθελε απλά να προβάλει την ιδέα της άψογης συνεργασίας μεταξύ αναβάτη και μηχανής.
Η Silent Gray Fellow έμεινε στην παραγωγή για 14 χρόνια και στην πορεία, όπως είναι λογικό, υπέστη αρκετές βελτιώσεις. Μία από τις πιο βασικές ήταν η αύξηση του κυβισμού στα 494 κ.ε, με απόδοση κοντά στους 6,5 ίππους. Ο κινητήρας παρέμεινε μονοκύλινδρος, αλλά η βαλβίδα εισαγωγής «μετακόμισε» πάνω από την εξαγωγής και άνοιγε με την υποπίεση που δημιουργείτο στον κύλινδρο. Η τροφοδοσία γινόταν μέσω ενός καρμπυρατέρ Schebler και η ανάφλεξη με μανιατό της Bosch. Το καρμπυρατέρ της Schebler αντικαταστάθηκε το 1909 με ένα της H-D και ο μύθος λέει πως τα πρώτα καρμπυρατέρ της αμερικάνικης εταιρείας είχαν σχεδιαστεί βάσει μιας κονσέρβας από ντομάτες (…φυσικά άδειας)!
Αρχικά, στην Silent Gray Fellow, δεν υπήρχε μανιβέλα (ούτε λόγος για μίζα) και κιβώτιο ταχυτήτων, ενώ η εκκίνηση απαιτούσε… ορθοπεταλιά (ναι, είχε πετάλια). Το κιβώτιο προστέθηκε το 1919 μαζί με τη μετάδοση με αλυσίδα. Μέχρι τότε η μετάδοση γινόταν με ιμάντα (και εντατήρα) και μία ταχύτητα, αλλά οι ιμάντες της εποχής ήταν αναξιόπιστοι και εγκαταλείφθηκαν.
Ο «συμπλέκτης» ήταν ένα απλό σύστημα ελεύθερου τροχασμού του ιμάντα και το φρενάρισμα είχε επωμιστεί ένα φρένο ποδηλατικού τύπου στον πίσω τροχό το οποίο έπιανε κάνοντας το πετάλι προς τα πίσω («κόντρα»).
Εμπρός το φρένο απλά… δεν υπήρχε!
Το πλαίσιο ήταν κλειστό σωληνωτό, ποδηλάτου (αν θέλετε μπορείτε να το πείτε και… hardtail). Η ανάρτηση μπροστά ήταν ένα πιρούνι με οδηγούντες βραχίονες (στην πραγματικότητα τοποθετήθηκε λίγο μετά την έναρξη της παραγωγής και ήταν η βάση για το πρώτο τηλεσκοπικό πιρούνι της Hydra Glide το 1949).
Η πίσω ανάρτηση ήταν στην ουσία όπως το… εμπρός φρένο!
Ο τεχνολογικός εξοπλισμός «έκλεινε» με μία λάμπα ασετυλίνης άμεσης έναυσης (Prest-O-Light).
Το βάρος της Silent Grey Fellow άγγιζε τα 86 κιλά και η τελική ταχύτητα τα 72 χλμ.
Όπως προαναφέραμε, το 1903 ήταν μόνο η αρχή της παραγωγής μοτοσυκλετών που έμελλε να μπουν στο πάνθεον των «προϊόντων με υψηλή συναισθηματική αξία». Σύντομα (1907) ακολούθησε η κατασκευή του πρώτου V2 κινητήρα (θα αναφερθούμε εκτενώς σε επόμενο άρθρο) και ακολούθησε μια μεγάλη, περιπετειώδης και εντυπωσιακή πορεία σχεδόν 110 χρόνων.
Ελπίζουμε η Harley Davidson να εξακολουθεί να κατασκευάζει δίτροχα όνειρα, για πολλές ακόμη εκατονταετίες.